Franz Ignaz Beck, geboren in Mannheim in 1734, was een veelzijdig talent: violist, componist, dirigent en muziekleraar. Hoewel hij zijn carrière in Duitsland begon, bracht hij het grootste deel van zijn leven door in Frankrijk, waar hij directeur werd van het Grand Théâtre de Bordeaux. Bekend als een van de meest getalenteerde leerlingen van Johann Stamitz, is Beck een belangrijke vertegenwoordiger van de tweede generatie van de zogenaamde Mannheimse School. Zijn 24 symfonieën staan bekend om hun originele en opvallende karakter, en zijn taaie, dramatische stijl wordt gekenmerkt door krachtige harmonische progressies, flexibele ritmes en onafhankelijke partijen. Beck was een van de eerste componisten die regelmatig blaasinstrumenten gebruikten in langzame delen, wat zijn werk een unieke plek geeft in de klassieke muziekgeschiedenis.