"Highway 61 Revisited" is het derde studioalbum van Bob Dylan, uitgebracht op 30 augustus 1965. Dit album staat bekend als een revolutionaire verandering in de muziekindustrie en wordt gezien als een meesterwerk van de singer-songwriter.
Het album begint met de langsteverbluffende single "Like a Rolling Stone", die de kritiek vandaag nog steeds fascineert met zijn rauwe, poëtische taal. Vervolgens volgt "Tombstone Blues", een nummer dat getoetst wordt door de stevigheid van de rhythm section en de lyrische creativiteit van Dylan. "It Takes a Lot to Laugh, It Takes a Train to Cry" brengt een ondernemende energie met zich mee, terwijl "From a Buick 6" een mystieke sfeer creëert met zijn blues-invloeden.
De titeltrack "Highway 61 Revisited" bevat een reeks van associatieve raps die een overweldigende ervaring opleveren. "Ballad of a Thin Man" is een gemaskerd commentaar op de maatschappij, waarbij Dylan zijn observaties niet direct toont, maar ze wel impliciet verwoordt. "Queen Jane Approximately" is een liefdeslied met een suggestieve kant die opvallend genoeg niet controversieel was voor de tijd dat het werd geschreven. "Just Like Tom Thumb's Blues" vertelt een verstikkende verhaal van een reiziger die gevangen zit in een noodsituatie, terwijl "Desolation Row" een spookachtig verhaal neerzet over een fictief plein waar alle mislukte zielen elkaar ontmoeten.
Dylan werkte samen met producent Tom Wilson en had een sterke invloed van de blues op dit album. De culturele impact van "Highway 61 Revisited" was enorm; het werd beschouwd als een keerpunt in Dylans carrière, waarbij hij zijn oude folk-stijl definitief vaarwel zei om naar het rock-'n-roll genre over te stappen. Dit proces werd benadrukt door zijn controversiële optreden op het Newport Folk Festival in 1965, waar zijn beslissing om elektrische gitaar te gebruiken leidde tot hevige protesten van het publiek.
Het album ontving bijna universele kritiek: David Bowie beschreef het als "een soort van revelatie" en The New Yorker noemde het "een monumentale prestatie". In de jaren daarna heeft het album slechts één keer afgedwaald in de top 200 van de Billboard Albums chart. Desondanks bleef het een legendarisch album dat blijft inspireren en fascineren met zijn kracht en originaliteit in de wereld van de muziek.
