Het album "I Put A Spell On You" van de artiest Nina Simone werd uitgebracht op 1 juni 1965. Dit album is een emotioneel en muzikaal hoogtepunt in haar carrière, met een mix van blues, jazz, en pop-elementen.
De titeltrack "I Put a Spell on You" is een spellbindinge interpretatie van het oorspronkelijk door Screamin' Jay Hawkins geschreven nummer. Nina Simone's versie verbeeldt een sultry en soulvolle declaratie van liefde en bezit, gerealiseerd met een intieme vorm van emotie die elk woord diepgaand maakt.
Andere beroemde nummers op dit album zijn "Feeling Good" en "Ne Me Quitte Pas". "Feeling Good" is meer dan een liedje; het is een verklaring van vrijheid en het geluk van vernieuwing. De opzwepende orkestratie en Simone’s bevelende vocale prestaties creëren een sfeer die zowel opwekt als kathartisch is. "Ne Me Quitte Pas", een chanson van Jacques Brel, wordt door Simone geïnterpreteerd met een diepe wanhoop en verlangen, waarbij haar delicate maar krachtige zang elke woord lijdt te resoneren.
Het album "I Put A Spell On You" reflecteert niet alleen Simone's muzikale diversiteit maar ook haar sterke sociale commentaar. Naar aanleiding van de moorden op Medgar Evers en de 16th Street Baptist Church, schreef ze protestliederen zoals “Mississippi Goddam” waarmee ze gekenmerkt werd als een prominente stem in de burgerrechtenbeweging.
Nina Simone’s performance op dit album is een monument opgebouwd uit herinneringen, culturele impact, en ontvangst. Decennia later blijft het één van haar meest gevierde werken, aantrekkend met een tijdloos aantrekkingskracht dat luisteraars nog steeds in zijn greep houdt.
