Sheer Heart Attack

Sheer Heart Attack, het derde studioalbum van de Britse rockgroep Queen, werd uitgebracht op 8 november 1974. Dit album is een perfecte vertegenwoordiger van de band's diverse muzikale stijlen, variërend van hardrock tot music-hall-elementen. Het album is geproduceerd door Roy Thomas Baker en Queen zelf, met Mike Stone als toningenieur.

Het album begint met "Brighton Rock," geschreven door leadgitarist Brian May. Deze track kende een lange en bekend guitar solo, die een prominente plaats inneemt in Queen's discografie en live-optredens. De song is bekend geworden door zijn gebruik in de Edgar Wright-film Baby Driver, waar het als "killer track" wordt beschreven en tijdens een climaxscène gespeeld wordt op de auto-stereo.

Queen brak met Sheer Heart Attack definitief door in de muziekindustrie. De single "Killer Queen" bereikte de tweede plaats in de Britse charts en was voor het eerst in de VS succesvol, waar het nummer de twaalfde plek haalde. Het album verkreeg goudstatus in zowel de VS als in Groot-Brittannië. De titel van het album verwijst naar de angstige hartstilstand die kan optreden bij oververmoeidheid, maar voor Queen betekent het meer dan dat: het is een symbool voor hun muzikale kracht en diversiteit.

Queen's samenwerking met andere muzikanten en producenten droeg ook bij aan hun culturele impact. Zo werkte de band samen met Jac Holzman, de voormalige baas van Elektra Records, die Queen in de VS tekende. De bandleden waren verantwoordelijk voor het concept van de albumhulde, gefotografeerd door Mick Rock.

Tijdens het maken van dit album waren er ook interessante anekdotes. Brian May gebruikt in “Brighton Rock” een unieke techniek met meerdere echo's om zijn gitaarsolo te creëren. Live versies van deze song kunnen soms wel negen tot dertien minuten duren, aangezien May meestal twee verschillende signalen splitst om elk naar aparte versterkers te sturen. Deze live-uitvoeringen werden vaak afgesloten met de gitaarsolo, waardoor ze een onvergetelijke ervaring vormden voor fans en kritici. De live-versie van “Now I’m Here” bijvoorbeeld is een van de meest gespeelde tracks in Queen’s live-programma tot aan eind 1986.

Dit album vertegenwoordigt niet alleen een mijlpaal in Queen’s carrière, maar ook een blijvende inspiratiebron voor fans van rockmuziek wereldwijd.