Pascal Dusapin's album "Extenso, Apex et la melancolia" is een fascinerende verzameling van avant-garde en kamermuziek, uitgebracht op 1 januari 1997 onder het label naïve classique. Het album biedt een diepgaande kijk in het werk van de Franse componist, bekend om zijn unieke en experimentele benadering van muziek.
Het album bestaat uit zeven solos voor orkest, waaronder de opvallende stukken "Extenso" en "Apex", evenals de indrukwekkende "La melancolia 'Operatorio'", een suite van vier delen met twee interludes. Dusapin's muziek is bekend om zijn complexe structuren en diepgaande emoties, en dit album is geen uitzondering. Met een totale speelduur van 58 minuten, biedt het album een rijke en diverse collectie van stukken die zowel uitdagend als belonend zijn voor de geïnteresseerde luisteraar.
Dusapin's werk is vaak geïnspireerd door filosofie, literatuur en kunst, en dit album is geen uitzondering. "La melancolia 'Operatorio'" is bijvoorbeeld geïnspireerd door de schilderijen van de Vlaamse schilder Pieter Bruegel de Oude, en de titel verwijst naar het concept van melancholie in de Renaissance. Het album is een uitstekende introductie tot het werk van Pascal Dusapin en een must voor iedereen die geïnteresseerd is in avant-garde en kamermuziek.