Franco Margola, geboren op 30 oktober 1908 in Orzinuovi, Brescia, en overleden op 9 maart 1992 in Nave, Brescia, was een vooraanstaande Italiaanse componist van de 20e eeuw. Zijn muzikale wortels lagen diep in de 19e eeuw, met een sterke interesse in instrumentale muziek. Margola's muzikale opleiding begon in Brescia, waar hij viool studeerde bij Romano Romanini en zich diplomaerde in 1926. Later volgde hij compositielessen in Parma bij Achille Longo en Guido Guerrini.
Margola's carrière als docent spande zich uit over verschillende conservatoria en academies in Italië, waaronder Cagliari, Bologna, Milaan, Parma en Rome, van 1936 tot de midden jaren 70. Zijn werk omvat een breed scala aan composities, van viool- en pianowerken tot kamermuziek en orkestrale stukken. Zijn muziek is gekenmerkt door een diepe liefde voor de viool, die zijn hele leven en carrière doorliep.
Franco Margola's muziek biedt een unieke blik op de evolutie van de Italiaanse muziek van de 20e eeuw, met een rijke mix van traditionele en moderne elementen. Zijn composities zijn een getuigenis van zijn meeslepende muzikale visie en zijn blijvende invloed op de muziekwereld.