No Jacket Required is het derde solo studioalbum van de Engelse drummer en zanger-songwriter Phil Collins. Uitgebracht op 18 februari 1985 (niet op 25 januari), was dit album een radicale verandering in muzikale richting voor Collins, die tot dan toe voornamelijk bekend stond om zijn melancholische en liefdesgeladen nummers.
Op dit album combineert Collins synth-leden met funk-elementen, onder invloed van de "Minneapolis sound", een subgenre van R&B dat door artiesten als Prince populair werd gemaakt. Het resultaat is een mengeling van urban disco en electro-pop, waarbij "Sussudio" als lead single uitkwam en snel een US No.1 hit werd. Dit nummer, gebouwd rond een onnozel woord dat tijdens een demo-sessie opkwam, toont een afwijkende kant van Collins' artistieke vermogen.
De sessies voor No Jacket Required begonnen nadat Collins zijn touringe-engagements met Genesis had afgewerkt en hij aan het werk was gegaan op Eric Clapton's album Behind the Sun in de lente van 1984. Collins wilde zichzelf uitbreiden en meer uptempo nummers schrijven, na zijn eerder werk te hebben geïnspireerd door zijn eerste echtscheiding. Tracks als "One More Night" en "Don't Lose My Number" ontstonden tijdens improvisaties met een drummachine, waarbij Collins in staat was om nieuwe ritmes te creëren.
Het album werd positief ontvangen door critici en bereikte wereldwijde commerciële successen, waaronder vijf weken op nr.1 in het Verenigd Koninkrijk en zeven weken op nr.1 in de VS. De singles "Sussudio" en "One More Night" werden beide top ten hits op de Billboard Hot 100 chart, en alle vier de singles op het album bereikten de top twintig in het VK. Het album zelf kwam uit op Virgin Records in het VK en Atlantic en WEA internationaal.
De muzikale stijl van No Jacket Required, met veel trompetrillingen en syncopatie, werd goed ontvangen door zowel fans als niet-fans van Collins. Zo beschreef David Fricke van Rolling Stone: "Phil Collins' plotselinge transformatie van de trommelaar voor Genesis naar een pophartthrob zou kunnen worden gezien als een van de meest onwaarschijnlijke succesverhalen van de jaren '80. Maar gebaseerd op de slanke vaardigheid en warme, laagdrempelige humor in zijn solowerk en zijn succesvolle producties voor Philip Bailey en Frida, was zijn nieuw verworven roem onvermijdelijk."
No Jacket Required toont dus niet alleen een artistieke evolutie van Phil Collins maar ook zijn vermogen om nieuwe genres te exploreren en een breed publiek te inspireren met zijn muziek.
