Het album 'Ultraviolence' van Lana Del Rey is een donker en psychedelisch getint muzikaal landschap dat op 13 juni 2014 werd uitgebracht, niet op 1 januari 2014. Het album toont de artistieke evolutie van Del Rey die meer aandacht besteedt aan guitar-driven instrumentation, onderscheidend van haar vorige werken.
'Dulcie World', 'Ultraviolence' en 'Shades Of Cool' zijn sleutelnummers die de thema's van pijn, liefde en verlangen verkennen. De titeltrack 'Ultraviolence' wordt gekenmerkt door haar rauwe stem en intense betrokkenheid. Tracks als 'Brooklyn Baby' en 'West Coast' bieden een contrast tussen urban en landelijke invloeden, terwijl nummers als 'Sad Girl' en 'Pretty When You Cry' de melancholie en emotie benadrukken van Del Rey’s werk.
De ontvangst van 'Ultraviolence' was overwegend positief met critici die de albumcover van Dan Auerbach as “psychedelische en desert rock-influencer” beschreven. Het album kende internationale success met het debuten op nummer 1 in 12 landen, waaronder de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk.
Naast het album heeft Lana Del Rey ook samenwerkingen gevoerd met andere artiesten, zoals in het nummer “Prisoner” voor The Weeks Beauty Behind the Madness. Deze samenwerkingen illustreren haar vermogen om zich te verbinden met verschillende muzikale stijlen.
De cultuurimpact van ‘Ultraviolence’ ligt in haar visuele esthetiek die een postmoderne kijk op Amerikaanse glamour en gevaarlijkheid uitbeeld. Haar muziekvideo voor "Ultraviolence", geregisseerd door Francesco Carrozzini, speelde een rol in deze impact. Lana Del Rey beschrijft het album zelf als "meer gestript maar nog steeds cinematografisch en donker".
In november 2015 ontving Lana Del Rey de Trailblazer Award bij de Billboard Women in Music ceremonie en won ze de MTV Europe Music Award voor Beste Alternatieve Artiest. Deze erkenning markeert een belangrijke mijlpaal in haar carrière, waarbij ‘Ultraviolence’ een cruciale stap was in haar opmars naar muzikaal succes.
