Het album 'Tormato' van de Britse progressieve rockband Yes werd uitgebracht op 1 januari 1978. Dit album markeert een significante wending in de sound van Yes, aangezien het een sterkere invloed van new wave vertoont dan voorgaande albums.
De band, bestaande uit Jon Anderson, Chris Squire, Steve Howe, Bill Bruford (die later vervangen zou worden door Alan White), en Rick Wakeman, probeerde mee te bewegen met de toenmalige muzikale trends. De toon van de band veranderde radicaal met het gebruik van hoge-pitch synthesizers door Wakeman en effectpedalen door Squire op zijn basgitaar.
Hoewel 'Tormato' niet volledig tot de beste werken van Yes gerekend wordt, bevat het nog steeds elementen van de traditionele Yes-sound, zoals de combinatie van klassieke invallen en harmonische zang. Het album is gekenmerkt door enkele zeer interessante tracks, waaronder 'Don't Kill the Whale' en 'Madrigal', die jeugdiger en meer georiënteerd op poprock zijn dan veel van hun eerdere werk.
De samenwerking tussen de bandleden wascomplex, aangezien Rick Wakeman na het album wegliep en later vervangen werd door Geoff Downes en Trevor Horn voor hun album 'Drama'. Deze personele veranderingen gaven Yes eveneens een kanteling richting nieuwe wave, wat het album 'Tormato' nog weer meer bijzonder maakt.
Kortom, 'Tormato' is een album dat een keerpunt markteert in de carrière van Yes, waarbij de band geprobeerd heeft mee te bewegen met de nieuwe trenden in de muziek, terwijl zij tegelijkertijd probeerden hun eigen unieke geluid te behouden.
