Het album 'The Head On The Door' van de Britse rockband The Cure is uitgebracht op 26 augustus 1985. Dit album toont een verschuiving in de muzikale stijl van de band, weg van hun vroegere post-punk en richting een meer pop- en new-wave-invloeddeel. Robert Smith, zanger en gitarist van The Cure, was de hoofdcomponist en schrijver van alle tracks op dit album.
Beschrijving
'The Head On The Door' bevat een reeks nummers die kenmerkend zijn voor de tijd: "In Between Days," "Kyoto Song," "The Blood," "Six Different Ways," "Push," "The Baby Screams," "Close To Me," "A Night Like This," en "Screw." Deze tracks variëren van catchy popnummers tot donkerder, introspectieve songs. De live bootlegs van "The Baby Screams," "The Blood," en "Sinking" tonen de band's vermogen om hun live performances krachtig en emotief te maken.
Samenwerkingen en Culturele Impact
Dit album wordt vaak geassocieerd met de New Wave en Early Alternative rock bewegingen van de jaren 80. The Cure's muzikale experimenten en innovaties hebben invloed gehad op de latere ontwikkelingen in de rockmuziek. Vooral het nummer "Close To Me" heeft een significant aandeel gehad in het populariseren van The Cure’s muzikale stijl en werd een grote hit.
Robert Smith’s schrijverschap op ‘The Head On The Door’ wordt geroemd voor zijn unieke visie en expressie. Zijn lyrics richten zich op thema’s zoals verlies, isolement, en de onzekerheid van het leven. Dit reflecteert de emotionele kwetsbaarheid die kenmerkend is voor veel van The Cure’s werk.
Anekdoten en Weetjes
Een interessante anekdote over dit album is dat het de eerste keer was dat The Cure een volledige studioalbum produceerde zonder de hulp van de producer Phil Thornalley, die bij de voorgaande albums betrokken was geweest. Hierdoor kreeg het album een meer rauwe, maar ook intieme klanterichting.
Het album kreeg positieve ontvangst van kritici en fans gelijk na zijn uitkomst. Veel recensenten prezen de songwriting van Robert Smith en de evolutie in de band’s geluid naar een meer populaire richting zonder afbreuk te doen aan hun artistieke integriteit.
Met zijn subtiele maar stevige melodieën en poëtische teksten, blijft “The Head On The Door” een belangrijk deel van The Cure’s discografie en een testament aan hun vermogen om klassieke en innovatieve rockmuziek te creëren.
