Strangeways, Here We Come is het laatste studioalbum van de Britse band The Smiths, uitgebracht op 28 september 1987. Het album laat een merkwaardige balans zien tussen de typische populaire nummers en de meer melancholische en introspectieve tracks van Morrissey en Johnny Marr.
Tracks
De tracklist bevat beroemde nummers zoals "Death of a Disco Dancer," "Girlfriend in a Coma," "Stop Me If You Think You've Heard This One Before," en "Last Night I Dreamt That Somebody Loved Me." Deze nummers getuigen van de band's unieke toon die zowel lichtvoetig als emotioneel is.
Kritiek en Ontvangst
Het album ontving gemengde reacties van critici. Sommigen vonden het te veel gericht op Morrissey's zangerige stijl, terwijl anderen de muzikale rijkdom van Johnny Marr waardeerden. Voor velen was het echter ook een eerbetoon aan de carrière van The Smiths, aangezien het hun laatste reguliere album zou zijn.
Culturele Impact
Strangeways, Here We Come bleef een belangrijk onderdeel van de muzikale geschiedenis. Het album inspireerde vele latere bands en artiesten met zijn keerzijdes van romantiek, humor en melancholie. Samen met andere albums van The Smiths heeft het geholpen bij het ontstaan van de indie-rock en gothic rock bewegingen.
Anekdoten
Een interessante anekdote over dit album is dat het de beslissing was van Morrissey om The Smiths te laten stoppen. Morrissey wilde verdergaan met zijn solocarrière, wat uiteindelijk tot de uiteindelijke splitsing van de band leidde. Dit maakte Strangeways, Here We Come voor velen een soort 'uitgangsmuziek' voor hun favoriete band.
Informatie over de Artiest
The Smiths waren een meestal vierkoppige band bestaande uit Morrissey (zang), Johnny Marr (gitaar), Andy Rourke (bas) en Mike Joyce (drums). Zij werden gekenmerkt door hun rauwe, emotieve lyrics en de eclectische combinatie van indie-pop en gothic rock. Hoewel ze slechts drie reguliere albums uitbrachten, hebben ze een blijvende invloed gehad op de muziekwereld.
