Het album 'Harry' van Harry Nilsson, uitgebracht op 1 augustus 1969, is een verzameling van zijn eigen originele nummers en een cover van Fred Neil's "Everybody's Talkin'". Dit album vormt een weerspiegeling van Nilsson's unieke stijl, die kenmerkt wordt door zijn vermogen om populaire liedjes met een subtiele humor en emotie te schrijven.
Het album bevat meerdere tracks die het publiek hebben geraakt, zoals "The Puppy Song", "Nobody Cares About the Railroads Anymore" en "Open Your Window". Deze nummers tonen aan hoe goed Nilsson in staat was om bothematiek en humor samen te brengen in zijn muziek. De song "City Life" biedt een kritisch oog op de moderne stad, terwijl "Mournin' Glory Story" een nostalgische kijk op het verleden geeft.
De titeltrack van het album, "Harry", is een expressie van de artistieke autonomie en creativiteit van Nilsson. Bovendien werd het album voor een belangrijk deel beïnvloed door zijn ervaringen met de film "Midnight Cowboy". Hoewel hij speciaal was gevraagd om de soundtrack voor de film te maken, besloot regisseur John Schlesinger uiteindelijk voor het nummer "Everybody's Talkin'" te kiezen, wat hem een Grammy Award opleverde.
Nilsson werkte niet alleen als soloartiest maar ook samen met andere kunstenaars. Zijn inspiratie en invloeden werden vaak weergegeven in zijn muziek. Hij was beroemd om zijn interacties met anderen in de muziekwereld; bijvoorbeeld ontmoette hij Randy Newman, met wie hij grote respect kreeg. Deze samenwerkingen en interacties hebben zeker een impact gehad op zijn persoonlijke en artistieke ontwikkeling.
Het album 'Harry' werd positief ontvangen door critici voor zijn creatieve en humoristische benadering van thema's zoals liefde, geschiedenis en dagelijkse leven. Het is nu nog steeds erg populair onder fans van klassieke popmuziek, die waarderen voor de pure en emotionele klanken die dit album biedt.
