Grab This!

Albumbeschrijving

"Grab This!" is een meeslepende hard bop- en bebop-uiting van de legendarische jazz-saxofonist Johnny Griffin, uitgebracht in 2014 op het label Marmot Music. Dit album, dat oorspronkelijk in 1961 verscheen, is nu geremasterd en biedt een frisse kijk op de stijl die Griffin zo beroemd heeft gemaakt. Met een speeltijd van 37 minuten, brengt "Grab This!" zes krachtige tracks die de essentie van de hard bop en bebop genres vangen.

Johnny Griffin, bekend om zijn diepe, warme en soulvolle klank, leidt de band met een mix van energie en elegantie. Het album opent met de titeltrack "Grab This," gevolgd door de thema's "63rd Street Theme" en "Don't Get Around Much Anymore." Andere hoogtepunten zijn "Offering Time," "These Foolish Things" en "Cherry Float." Elk nummer is een getuigenis van Griffins virtuositeit en zijn vermogen om de essentie van de jazzmuziek te vangen.

De muziek op "Grab This!" is levendig en dynamisch, met een sterke focus op improvisatie en samenwerking tussen de bandleden. De opnames, die oorspronkelijk in 1962 werden gemaakt, zijn nu geremasterd voor een moderne luisterervaring, waardoor de rijkdom en diepte van de muziek beter tot uiting komen. Dit album is een essentiële toevoeging aan de collectie van elke jazzliefhebber, met een krachtige en authentieke uitvoering die de tijd heeft doorstaan."

3 februari 2014

Over Johnny Griffin

Johnny Griffin, geboren als John Arnold Griffin III, was een Amerikaanse jazztenorsaxofonist die een indrukwekkende carrière had die begon in de jaren veertig en voortduurde tot aan zijn dood. Met de bijnaam "the Little Giant" dankzij zijn kleine gestalte en krachtige speelstijl, was Griffin een pionier in de hard bop en een veelgevraagd muzikant in de jazzwereld. Hij werkte samen met legendarische namen zoals Thelonious Monk en Art Blakey en vormde een krachtig duo met Eddie "Lockjaw" Davis. Na zijn verhuizing naar Europa in de jaren zestig werd hij ook een belangrijk lid van de Kenny Clarke/Francy Boland Big Band. Griffin's virtuoze techniek en ruwe toon maken hem een van de grootste tenor saxofonisten aller tijden, en zijn muziek blijft vandaag de dag inspirerend. In 1995 ontving hij een eredoctoraat in de muziek van het Berklee College of Music, een eer die zijn bijdrage aan de jazzwereld benadrukt.