Exile On Main Street van The Rolling Stones is een dubbel-lp album dat op 12 mei 1972 uitkwam. Dit album wordt algemeen beschouwd als een van de beste werken van de band en wordt vaak genoemd als een van de beste albums aller tijden.
Het album is gekenmerkt door zijn eclectische mix van stijlen, die van blues tot country en rock overspannen. Tracks als "Rocks Off", "Tumbling Dice", en "Sweet Virginia" tonen de bands vermogen om verschillende muzikale stijlen te combineren in een unieke manier. De songstructuur varieert van korte, snelle nummers zoals "Rip This Joint" tot langere, meer reflectieve tracks zoals "Torn And Frayed".
Informatie over de samenwerkingen die bij dit album betrokken waren, is interessant omdat Mick Taylor, de gitarist van de Rolling Stones in die periode, een belangrijke rol speelde in het ontwikkelen van nieuw materiaal voor het album. Zijn bijdragen aan nummers als "Time Waits For No One" en "Till the Next Goodbye" (uit Sticky Fingers) waren al eerder bekend, maar zijn implicatie in Exile On Main Street markeert een nieuwe hoogtepunt in zijn creatieve samenwerking met Mick Jagger en Keith Richards.
Cultuureel gezien heeft het album een significante impact gehad. Het reflecteert de chaotische jaren zeventig, met hun politieke onrust en sociale veranderingen. De songs hebben die tijdseffekten gevoeld en hebben ze vanuit een artistiek oogpunt historisch vastgelegd.
De ontvangst van het album was overweldigend en het kreeg positieve recensies van critici. Hoewel er discussies waren over de lengte en structuur van het album, werd over het algemeen erkend dat Exile On Main Street een compromisloos en innovatief werk was. Het album heeft zichzelf op een plekje in de top tien van de beste albums aller tijden weten te verzekeren.
Met Exile On Main Street bewijzen The Rolling Stones hun vermogen om klassieke rock te maken die niet alleen uniek maar ook tijdloos is.
