...But Seriously

Het album "...But Seriously" van Phil Collins is een solowerk dat op 20 november 1989 werd uitgebracht. Dit album markeert een significante evolutie in Collins' muzikale stijl, afgeweken van de lichtere toon van zijn vorige werken. Het album is getiteld "But Seriously" omdat Collins wilde benadrukken dat hij serieus was over de onderwerpen die hij aanpakte, en niet alleen focust op lichte thema's.

Op het album kunt u tracks vinden als "Hang in Long Enough", "That's Just the Way It Is", "Do You Remember?", "Something Happened on the Way to Heaven", "Colours", "I Wish It Would Rain Down", "Another Day in Paradise", "Heat on the Street", "All of My Life", "Saturday Night and Sunday Morning", "Father to Son", en "Find a Way to My Heart". Deze tracks variëren van danspop tot rock en bevatten verschillende invloeden uit R&B, jazz, soul en gospel.

Een van de hoogtepunten van het album is de anti-oorlogshymne "That's Just the Way It Is", die wordt ondersteund door David Crosby. Deze track spreekt over de spanningen in Noord-Ierland en toont Collins' vermogen om politieke thema's te behandelen met gevoel en reflectie.

Collins heeft zichzelf ook uitgedrukt in de sleeve notes van het album, waarin hij verklaarde dat het schrijven van de teksten een integraal onderdeel was van zijn persoonlijke statement. Dit toont hoezeer hij betrokken was bij elk aspect van zijn creativiteit.

Het album kreeg zowel positieve kritiek als lovende ontvangst van fans en critici. Het vertegenwoordigde een volwassener en minder lichtzinniger houding in zijn muziek, waarmee hij een dieper gevoel van emotie en sociaal-politiek besef weergeeft.

Tot slot is het interessant om te noemen dat Phil Collins later live-versies van sommige tracks heeft opgenomen, zoals "Hang in Long Enough" (live 1997) en "Something Happened on the Way to Heaven" (live 2004). Deze live-invoegingen brengen nog meer diepgang en authenticiteit toe aan het album.